Hoe houd je het vol? Dat is de vraag die me wel eens gesteld wordt. Ik kan me voorstellen dat u zich dat afvraagt.

Maar weet u, dat wij het ons ook wel eens afvragen? Niet alleen voor onszelf, maar ook voor anderen die moeilijke dingen meemaken. We zijn ons er van bewust dat er veel meer mensen zijn met grote zorgen. We zijn echt niet de enigen, al lijkt dat op het moment door alle aandacht haast wel zo. Bij ons is het alleen erg zichtbaar en in zekere zin is dat ook in ons voordeel. Doordat zeker nu, zo duidelijk naar buiten wordt gebracht wat onze zorgen zijn, kunnen mensen meeleven. En dat wordt volop gedaan!

En dat is ook een van de redenen waardoor we het volhouden. We hebben een hele kring van lieve mensen om ons heen. We zijn gezegend met lieve en zorgzame ouders, met een fijne familie, goede vrienden en kennissen en een meelevende gemeente. En dat helpt ons.

Wat voor ons ook een enorme positieve verandering heeft gegeven is de komst van Mirre. We zeggen het vaak tegen elkaar: ‘Ze is echt als mirre voor ons.’ Een kostbaar geschenk. Wat genieten we van haar. En wanneer er dan moeilijke dagen zijn, kan ze met haar lach en vrolijkheid weer een straaltje licht brengen.

Wat ons ook helpt om vol te houden, is meer een praktisch punt. We hebben een goede taakverdeling. Jeroen neemt mij gelukkig veel huishoudelijk werk uit handen. En al heeft hij er weinig plezier in om het huis schoon te houden, hij doet het wel. Op zijn manier, en op zijn momenten. En dat scheelt voor mij erg veel! Daarnaast proberen we ook te accepteren dat de dingen hier soms net wat anders lopen dan bij een ander. Een man die met een stofdoekje in zijn broekzak en een schoonmaakspray in zijn handen de woonkamer een goede beurt geeft (op de raarste momenten), is denk ik niet het dagelijkse tafereel in veel gezinnen. En dat Jeroen weet waar de koffie in de aanbieding is, terwijl ik er geen idee heb van wat er überhaupt uitgegeven wordt aan boodschappen, nemen we voor lief. Daarnaast proberen we beiden het huis aan kant te houden door zoveel mogelijk gelijk op te ruimen. En een opgeruimd huis, geeft ruimte in je hoofd.

Ook hebben we beiden onze manieren gevonden om met alle tegenslag om te gaan. Relativeren is er een van. Afleiding zoeken in werk, helpt mij ook. Daarnaast proberen we geen punt te maken van dingen die er niet zo heel erg toe doen. Maar we moeten ook eerlijk toegeven dat er soms momenten zijn waarop we het ook allemaal even niet meer zien zitten. Dan proberen we elkaar te sparen en zoeken we even wat steun bij onze ouders. En soms laten we het gewoon over ons heen komen, geven we even toe aan onze emoties en merken dat het dan na een tijdje weer mag gaan.

Want de belangrijkste reden waarom we het toe nu toe vol hebben kunnen houden is dat we er de kracht voor krijgen. We worden gedragen op de gebeden van anderen. En daarom ligt het niet in onszelf dat het volhouden, maar krijgen we dat erbij. En we hopen dat dit ook voor de toekomst zo mag blijven.