Leven (22 juni 2017)
Daar staan we dan weer! Maar nu een jaar later. Op dezelfde plek als een jaar geleden poseren we voor de foto. Maar wat een verschil!
We zijn twee keer een nieuw leven verder. We hebben opnieuw een prachtige dochter gekregen en we hebben door de nieuwe nier echt een ander leven gekregen. Tijd om terug te blikken, een update te geven van hoe het nu gaat en vooruit te kijken. Tijd om deze laatste blog te schrijven.
Leven bij cijfers (13 maart 2017)
Wat hebben we een spannende tijd achter de rug!
Na ruim een maand is Jeroen ontslagen uit het ziekenhuis. Wat zijn we blij dat hij weer bij ons thuis is. Ook Mirre heeft papa erg gemist. De eerste dagen hield ze dan ook goed in de gaten waar hij was en of hij, als we even weg gingen, wel mee ging. Het is fijn om weer als gezin samen te zijn na zulke intensieve weken.
Wat een week (7 februari 2017)
Vorige keer beschreef ik onze situatie als een berg.
We keken op naar de berg, keken op tegen de reis. Maar we wisten ook dat elke stap omhoog een stap naar de top was. Bovenal: er loopt Iemand voorop!
Het is zover! (17 januari 2017)
Het is haast niet te geloven.
Na drie jaar van wachten, uitzien, hoop en wanhoop is er opnieuw een transplantatie gepland. En het laatste half jaar heeft het wachten wel het langst geduurd. Zeker toen het geld binnen was, kon het voor ons niet snel genoeg gaan. En nu staat er dan echt in onze agenda: transplantatie!
Stilte tussen de stormen (27 oktober 2016)
Stilte voor de storm. Zo hebben wij de afgelopen maanden ervaren.
Of misschien wel, stilte tussen twee stormen in. Na slechts zes weken van acties was het benodigde geld al binnen. Zo snel had niemand dat verwacht. We hadden vooraf ook niet kunnen bedenken dat het zoveel van ons zou vragen. Alles draaide om de actie en we werden overspoeld met aandacht. Natuurlijk deed ons dat echt heel goed. Op zoveel belangstelling en warm meeleven hadden we niet durven rekenen. Maar eerlijk gezegd, waren we ook blij toen deze ‘storm’ wat ging liggen en we weer in rustiger vaarwater kwamen.
We zijn er!!! (25 juli 2016)
(En voor ons toch ook nog lang niet...)
Zes weken geleden werd de website gelanceerd. Wat was dat een bijzondere avond. Toen begonnen we. Wat zou het opbrengen? Hoe snel zou het gaan? Het begon met heel veel likes en niet lang daarna kwam ook de geldstroom op gang. Het leek wel een kraan die open werd gedraaid en maar bleef stromen.
Volhouden (16 juli 2016)
Hoe houd je het vol? Dat is de vraag die me wel eens gesteld wordt. Ik kan me voorstellen dat u zich dat afvraagt.
Maar weet u, dat wij het ons ook wel eens afvragen? Niet alleen voor onszelf, maar ook voor anderen die moeilijke dingen meemaken. We zijn ons er van bewust dat er veel meer mensen zijn met grote zorgen. We zijn echt niet de enigen, al lijkt dat op het moment door alle aandacht haast wel zo. Bij ons is het alleen erg zichtbaar en in zekere zin is dat ook in ons voordeel. Doordat zeker nu, zo duidelijk naar buiten wordt gebracht wat onze zorgen zijn, kunnen mensen meeleven. En dat wordt volop gedaan!
Trots op groep 7 (8 juli 2016)
Daar gingen ze hoor. Met flesjes water, goede schoenen aan en vol goede moed. Een bontgekleurde sliert kinderen liep woensdagmorgen een tocht van ongeveer 6 kilometer om ’s-Gravenpolder.
En ze leken er weinig moeite mee te hebben. ze praatten er in elk geval niet minder om. Natuurlijk moest ik komen supporten. Met Mirre op de fiets, heb ik een stukje meegereden. Op de post werden de leerlingen verwend met een heerlijk frikadellenbroodje en Mirre met de aandacht van tweeëndertig kinderen. Ze vond het geen probleem om zo midden in de kring te staan.
Wat moet je zeggen... (5 juli 2016)
Wat moet je zeggen als de ene na de andere actie bedacht wordt om geld op te halen voor ons?
Wat een enthousiasme! Vanuit onze gemeente, maar ook daarbuiten. Van mensen die we kennen, maar soms ook van volslagen vreemden. Wat bijzonder dat zoveel mensen iets willen doen om zo snel mogelijk aan die 180.000 te komen. We vallen echt van de ene verbazing in de andere. Wat worden er leuke, sportieve en mooie initiatieven genomen.
Pannenkoeken (29 juni 2016)
Pannenkoeken eten voor Jeroen. Dat is wat zo’n tachtig kinderen vanmiddag deden.
Een hele zaal vol vrolijke kinderen, stapels pannenkoeken en genoeg snoetenpoetsers waren de ingrediënten voor dit pannenkoekenfeest! En ik mag uitleggen waarom ze dit nu eigenlijk allemaal doen. Ze helpen me graag. ‘Voor Jeroen en dat is uw man.’
Controle (25 juni 2016)
Als wij mensen ergens behoefte aan hebben is het wel controle.
De touwtjes in handen houden en zelf bepalen wat er gebeurt. Wat is het heerlijk wanneer je leven loopt zoals je dat had gehoopt en verwacht. Althans, dat lijkt me heerlijk.
Een week online! (20 juni 2016)
We zijn nu een week 'online' en wat is er al veel gebeurd. De belangstelling is overweldigend.
Nu worden we al vaak door mensen vanuit onze omgeving aangesproken om te vragen hoe het gaat, maar sinds maandag kunnen we echt geen stap meer buiten de deur zetten of iemand begint er wel over. Het laat wel zien hoe het leeft! En daar zijn we ontzettend blij mee.
De kleine dingen (17 juni 2016)
‘Leven met dialyse is geen fijn leven.’ Zo hoorde ik laatste iemand zeggen. En op zich had ze gelijk.
Wanneer je alleen aan de dialyse denkt en alle gevolgen die dat dagelijks heeft, kun je er zeker mee instemmen. En toch zouden wij ons leven niet bestempelen als ‘geen fijn leven’. Misschien een intensief leven, absoluut geen zorgeloos leven, maar ook een heel mooi leven. We hebben zoveel! We proberen heel vaak onze zegeningen te tellen, om het evenwicht te bewaren. Er is zoveel moois en goeds en dat vaak in de kleine dingen.
Een gewone woensdag (15 juni 2016)
Voor de dames in huize van Setten is de woensdag een tamelijk ontspannen dag.
Ik kan langer blijven liggen dan op de andere dagen, omdat op woensdag Mirre mijn wekker is en die begint rond een uur of acht. Woensdag is een beetje ‘onze dag’. Jeroen is al een tijdje vertrokken wanneer wij aan het ontbijt zitten. We genieten samen van de hele gewone, simpele, huishoudelijke dingen: boodschappen doen, rondje wandelen, wat was wegwerken en gewoon het samenzijn. Maar sinds kort hebben we er een leuke activiteit bij: bij papa langs op de dialyse.
Van 0 naar 1000! (14 juni 2016)
Maandagavond 13-06-2016
20.54 Een telefoontje van de ‘webmaster ;-)’ . ‘Het is zover. We gaan nu officieel online en ik wilde jullie toch even op de hoogte stellen van dit bijzondere moment.’ De afgelopen dagen hebben we al een aantal keren contact gehad. We hebben de website zelf al uitgebreid bekeken en aanpassingen door kunnen geven. Nu is het dan zover! De website is af, de facebookpagina staat open en we wachten af wat er gaat komen...
Geven beter dan ontvangen? (13 juni 2016)
Wat is makkelijker? Geven of ontvangen? In eerste instantie denk je aan ontvangen. Wie wil er nu niet van alles krijgen? Het is toch heerlijk om je handen te openen en ze te laten vullen? Het is toch geweldig als mensen aan je denken en je overladen met allerlei goeds?
En toch..ik moet er de laatste tijd vaak aan denken dat geven misschien nog wel gemakkelijker is dan ontvangen. Want bij ontvangen ben jij degene die iets nodig heeft. Jij hebt hulp nodig. En zeg nou zelf, we willen toch niets liever dan onafhankelijk en zelfstandig zijn? Iets moois weggeven en iemand blij maken geeft je een goed gevoel. Maar ontvangen is soms een ander verhaal...