Daar staan we dan weer! Maar nu een jaar later. Op dezelfde plek als een jaar geleden poseren we voor de foto. Maar wat een verschil!

We zijn twee keer een nieuw leven verder. We hebben opnieuw een prachtige dochter gekregen en we hebben door de nieuwe nier echt een ander leven gekregen. Tijd om terug te blikken, een update te geven van hoe het nu gaat en vooruit te kijken. Tijd om deze laatste blog te schrijven.

Terugblik

Een jaar geleden zaten we midden in de acties. Een bijzondere tijd waarin we heel veel verbondenheid hebben ervaren met de mensen uit onze omgeving, maar ook daarbuiten. Het was echt overweldigend om te merken hoevelen van u ons een ander leven gunden. De initiatieven die genomen werden om het bedrag binnen te halen waren verrassend en werden met enorm veel enthousiasme ondernomen. Het benodigde bedrag was dan ook veel sneller dan we vooraf hadden kunnen denken bij elkaar. Nogmaals willen we u hartelijk bedanken het enthousiasme en bewogenheid waarmee u zich heeft ingezet voor ons. Het is voor ons onmogelijk om iedereen persoonlijk te bedanken, daarom willen we het vanaf deze plaats doen.

Maar we moeten dan ook nog verder terug, naar zo’n drie jaar geleden. Toen kwam namelijk een eerste oproep om uw steun. Jeroen was aan de buikspoeling bezig en ook toen was er weinig zicht op een goede match voor een donornier. Op de oproep van mijn schoonvader om donor te willen zijn, kregen we buitengewoon veel reacties. Een rij van zo’n 150 mensen die bereid waren om te doneren stonden klaar om zich te laten onderzoeken op een goede match met Jeroen. Ook in het ziekenhuis waren ze daardoor overweldigd. Dat hadden ze nooit eerder meegemaakt. Deze lijst hebben Jeroen en ik, bewust, nooit onder ogen gekregen. Om die reden hebben we u dan ook nooit persoonlijk kunnen bedanken. Maar ook u willen we heel hartelijk danken voor uw onbaatzuchtige bereidheid om ons een nieuw leven te willen geven.

Wat is dat toch bijzonder, wanneer mensen bereid zijn om letterlijk een stuk van zichzelf weg te geven aan een ander, om daarmee een leven te redden. Dat gaat niet vanzelf en vraagt om zelfverloochening. Daarom willen we toch ook op deze plaats de donoren die uiteindelijk hun nier gegeven hebben, noemen, omdat het grote helden zijn! We denken dan aan onze vader, opa en zus. Alledrie hebben zij dat hele traject doorlopen, de operatie doorstaan en hebben ze Jeroen een nieuw leven willen geven. Het is dan ook extra moeilijk om mee te maken dat de nier na kortere of langere tijd toch afstoot. Zij zijn dan ook net zo blij en dankbaar met ons dat het nu goed mag gaan. Evenals de donor van nu, die gelukkig al weer helemaal de oude is. Voor het eerst geen familielid. En dan toch die enorme bereidheid om te geven. Wat zijn we daarover nog steeds blij en verwonderd. Daarom, ook al houd je niet van die belangstelling, toch ook op deze plaats: donor, hartelijk dank. Je hebt niet alleen Jeroen maar ons hele gezin een ander leven gegeven!

Update

Daar staan we dan. Met allebei een dochter op onze arm. En het enige wat nog herinnert aan wat gebeurd is zijn de littekens die al wat aan het vervagen zijn. Nu, na vier maanden dialyse-vrij te zijn kunnen we zeggen dat het goed met ons gaat. En wat is het fijn om dat zo te kunnen zeggen. Niet alleen ‘goed naar omstandigheden’, maar goed omdat de nier het doet, we genieten van ons gezinnetje en een ‘gewoon leven’ zoals ieder ander kunnen leiden. De afgelopen maanden zijn er zeker nog wel spannende momenten geweest, inclusief meerdere ziekenhuisopnames. Maar al die keren is gebleken dat de nier wel een stootje kan hebben en het steeds goed blijft doen. Jeroen is nog steeds extra vatbaar voor infecties en dat speelt zo nu en dan op. Maar de ziekenhuisvrije perioden worden ook steeds langer. We kunnen nu samen genieten van onze twee mooie meiden. Op 20 maart is Jade geboren en het is heerlijk om te zien hoe hard ze groeit en nu zelfs ook al wat contact zoekt met haar grote zus Mirre. We hopen dat onze dochters nooit (meer) hoeven mee te maken wat het is om een zieke vader te hebben. Nu we allebei thuis zijn hebben we alle tijd om terug te kijken, maar ook om vooruit te mogen zien.

Verder kijken

Want opeens is er als het ware weer perspectief en ruimte om verder te kijken. We kunnen weer aan de toekomst gaan denken, voorzichtig plannen maken en hoop hebben. Jeroen is zelfs al aan het rondkijken voor werk. Hij heeft er enorm veel zin in om aan de slag te gaan. Hij zoekt nu naar wat de mogelijkheden zijn en welk werk zijn interesse heeft. Dat zou voor mij uiteindelijk ook betekenen dat ik kan gaan minderen en meer thuis kan zijn. Allemaal positieve ontwikkelingen. We worden steeds meer een gewoon, burgerlijk gezinnetje en we genieten ervan! Het is toch heerlijk als iemand vraagt hoe het gaat en we kunnen zeggen: ‘Het gaat gewoon zijn gangetje, geen bijzonderheden.’ Natuurlijk zullen we altijd met een zekere alertheid leven. Een afstoting kan zich altijd voordoen. Maar we merken nu al, dat het vertrouwen steeds groter wordt en we steeds verder durven te gaan kijken.

Een jaar geleden hebben we het tegen elkaar gezegd: ‘Hoe zal het over een jaar zijn?’ En moet je nu kijken! Daar staan we dan, met onze armen en harten vol. Vol mooie geschenken, vol leven, vol dank. Aan u, die gegeven, meegeleefd en gebeden heeft. Maar vooral aan de Heere, Die ook in de afgelopen maanden en jaren een veilige Schuilplaats is gebleken. Aan Wie wij alles te danken hebben en Die ook onze toekomst in handen heeft.

Soli Deo Gloria!