We zijn nu een week 'online' en wat is er al veel gebeurd. De belangstelling is overweldigend.

Nu worden we al vaak door mensen vanuit onze omgeving aangesproken om te vragen hoe het gaat, maar sinds maandag kunnen we echt geen stap meer buiten de deur zetten of iemand begint er wel over. Het laat wel zien hoe het leeft! En daar zijn we ontzettend blij mee.

Het is echt hartverwarmend om te merken hoe u meeleest en meeleeft. Bijzonder mooie initiatieven worden genomen om geld op te halen voor dit goede doel. Of het nu gaat om een fietstocht, om een luxe diner of pannenkoeken eten met de leerlingen van school, alles wordt met evenveel enthousiasme en meeleven opgezet. En wij worden er stil van...

We hebben zelfs de krant bereikt, en hoe! Een grote foto en een flink artikel. En een verkorte versie ervan op internet. Lastig om dan op een goede manier duidelijk te maken wat je zeggen wilt, de accenten juist te leggen en een eerlijke weergave te geven van hoe wij dit alles ervaren. Ik merk dat ik liever aan de andere kant zit en de pen pak. Maar het heeft veel mensen bereikt. We dachten zelf aan een bescheiden artikel, met een kleine foto. Maar het werd groots aangepakt. Bedankt daarvoor. Wij worden er stil van...

'Hoe vind je het nou al die aandacht?' wordt me gevraagd. Mensen die mij een beetje kennen weten wel dat het niet mijn favoriete plekje is; daar in het middelpunt van de belangstelling. Gelukkig heb ik een man die daar wat minder moeite mee heeft, dat scheelt! En toch, op deze manier heeft het ook iets heel speciaals. Het schept een band om samen voor een goed doel te gaan. En het geeft ons hoop en moed. We krijgen er weer nieuwe energie van. We staan er niet alleen voor. We weten ons gedragen door uw meeleven en door uw gebeden. Want, zoals iemand al zei: ‘Het is én én: een gift én gebed.’ En wij worden er stil van...